அற்புதா தயாளன்

காரிகையே!
உன் வாழ்க்கை கதையை நீ எழுதுவதற்குள் பேனாவை யாரிடமும் தந்துவிடாதே;
மை தீர்ந்து போனால் நொந்து போவாய் ,
உன் வரலாறை நீயே எழுது;
அதில் உனக்கு என்ன தோன்றுகிறதோ
அதையே எழுது;
அது சரித்திரமோ,
இல்லை சாகசமோ,
அது உற்சாகமோ,
இல்லை சோகமோ,
புரிந்து கொண்டேன்
ஒரு பொன்மொழியை;
உன் வாழ்க்கை உன் கையில்,
துணிந்து நில்;
எதிர்த்து போராடு
ஆனால் ஒரு நாளும்
புற முதுகிட்டு ஓடி விடாதே;
அன்று ஊர் மட்டும் அல்ல,
உன் உயிர் கூட ,
உன்னை பார்த்து சிரிக்கும்;
ஆழ்கடலே உனை சூந்தாளும் ,
சிறு துளி என துட்சமாக கருது;
உன் நுட்பமான திறம் கொண்டு,
இதுவே உன் வாழ்க்கை வரலாறாக
சரித்திரத்தில் எழுதப்படட்டும்;
நீ தான் வேலூநாச்சியார்,
நீ தான் மணிகர்ணிகா,
நீ தான் அஞ்சலை அம்மாள்,
இவ்வாறென உனக்குள்
 ஓர் கர்வம் எழட்டும் ;
அது சுழற்றி போடட்டும்,
உன்னை எள்ளி நகையாடுபவர்களை;
மறந்து விடாதே பெண்ணே!
நீ தான் சக்தி,
கடவுள் மீது கொள் பக்தி;
கூர்மை ஆகட்டும் புத்தி,
தடைகளை தகர்த்தெறிந்து;
ஆடு உன் வாழ்க்கை விளையாட்டை,
ஆனால் விளையாட்டாக அல்ல;
அயராமல் உழை,
ஆனால் உன் உழைப்பில் ,
பிறர் இளைப்பாற கூடாது;
திண்ணமாக இரு,
ஒளி தீபமாய்;
எரிந்து கொண்டிரு,
உனக்கு வானமே எல்லை;
 இதை  மனதில் கொள் ,
உன் பொன் உடல்;
இம்மண்ணை சேறும் வரை!